به طور کلی می‌توان نورپردازی را به چهار نوع زیر تقسیم کرد:
۱. نورپردازی مستقیم: این نوع نورپردازی، منبع نور را مستقیماً به ناحیه‌ای که باید روشن شود، می‌تاباند و معمولاً نور شدیدی را فراهم می‌کند. نمونه‌های رایج شامل چراغ‌های آویز، آباژورهای رومیزی و دیوارکوب‌ها هستند. نورپردازی مستقیم برای مکان‌هایی که به روشنایی بالا نیاز است، مانند کلاس‌های درس، دفاتر و محل‌های کار، مناسب است.
۲. نورپردازی غیرمستقیم: نورپردازی غیرمستقیم با انعکاس از دیوار یا سقف، نوری ملایم ایجاد می‌کند و از خیرگی منابع نور مستقیم جلوگیری می‌کند. این نوع نورپردازی فضایی گرم و راحت ایجاد می‌کند و برای فضاهای استراحت و محیط خانه مناسب است.
۳. نورپردازی موضعی: نورپردازی موضعی بر روی یک ناحیه یا شیء خاص تمرکز می‌کند و نور شدیدتری را برای رفع نیازهای خاص فراهم می‌کند. نمونه‌هایی از آن شامل چراغ مطالعه، چراغ رومیزی و نورافکن است. نورپردازی موضعی برای فعالیت‌هایی که نیاز به تمرکز دارند، مانند مطالعه، نقاشی یا کاردستی مناسب است.
۴. نورپردازی محیطی: هدف نورپردازی محیطی، ایجاد روشنایی کلی در محیط و ایجاد فضایی راحت است. این امر معمولاً از طریق ترکیبی از منابع نوری، شامل نور طبیعی و مصنوعی، حاصل می‌شود. نورپردازی محیطی برای محیط‌های اجتماعی، مکان‌های تفریحی و اماکن عمومی مناسب است.
این چهار نوع نورپردازی را می‌توان با توجه به نیازهای خاص و کارکردهای محل برگزاری ترکیب کرد تا به بهترین جلوه نورپردازی دست یافت.
زمان ارسال: ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵
